Ośmioksiąg Tamten Lwów autorstwa Witolda Szolgini to niezwykła opowieść o Lwowie. Jest to prawdopodobnie największa ilość stron napisana o Lwowie przez jednego człowieka. Należy zwrócić szczególną uwagę na słowoTamten. Jest to bowiem opowieść o mieście którego już nie ma. Autor przeżył we Lwowie zaledwie 23 lata. Tamten Lwów zaczął pisać po ponad 40 latach od opuszczenia ukochanego miasta. Witold Szolginia posiadał ogromną wiedzę o Lwowie, jak napisał o nim Jerzy Janicki – jeden z jego najbliższych kolegów: „Absolutny rebe. Po papiesku nieomylny w sprawach lwowskich”.  

Witold Szolginia znany był czytelnikom ze swoich poprzednich lwowskich książek. Jego Dom pod żelaznym Lwem z 1971 r. był jedną z nielicznych książek o Lwowie która ukazała się w czasach gdy o Mieście pod Wysokim Zamkiem nie pisano prawie wcale. W 1988 założył wraz z przyjaciółmi w Warszawie Towarzystwo Miłośników Lwowa. Rok później zaczął wygłaszać w III Programie Polskiego Radia gawędy o Lwowie pt. Krajobrazy serdeczne. Audycje te stały się bezpośrednią przyczyną powstania ośmioksięgu Tamten Lwów. Całość ukazała się pierwszy raz w latach 1992-1997 nakładem Oficyny Wydawniczej Sudety z Wrocławia.

Większość przedwojennych lwowskich kościołów dziś wygląda inaczej: stały się cerkwiami, świątyniami innych wyznań, niektóre straciły funkcje sakralne. Autor wraca wspomnieniem do Lwowa swej młodości i opisuje katedry trzech obrządków katolickich: łacińską, unicką i ormiańską oraz wybrane kościoły. Odwiedzamy z nim również najważniejsze publiczne gmachy, w tym Teatr Wielki z niezwykle symboliczną dekoracją fasady i wspaniałą kurtyną Henryka Siemiradzkiego. Pojawiają się też przed nami wszystkie dawne pomniki Lwowa – po 1945 roku przetrwało ich zaledwie kilka…